Vandaag vroeg opgestaan want we hadden gelijk de langste etappe voor de boeg, van Las Vegas naar San Diego, zo’n 520 km snelweg. Het is zondag en dus verwachten we niet veel verkeer en hopen dat we lekker door kunnen blazen en misschien hebben we dan nog tijd over vandaag. Snel ontbijtje gepakt en voor 9-en zaten we op de weg. Geen scenic route maar gewoon alleen maar snelweg. Finn viel snel in slaap en het begon lekker, maar al snel kwamen we in de file. Op de andere rijbaan richting Vegas stond een auto in de fik en heel Californië had besloten om vandaag weer naar huis te gaan. Zeer druk op de weg en soms zelfs file… Dat schoot dus niet op.
In Barstow even wat boodschapjes gedaan en Finn eten gegeven. We moesten nog 270 km dus we gingen snel weer verder. Maar het bleef druk en de weg bleef saai. Finn wilde niet meer slapen en de laatste 30 min. bleef ie maar jengelen. Logisch; hij was het zitten zat en wilde spelen. Normaal als je zo’n lange rit maakt dan is de omgeving mooi en stap je vaak uit om te kijken en kan je Finn ook even laten uitrazen. Nu ging dat even niet.
Uiteindelijk kwamen we dan toch aan bij de Comfort Suites in San Diego na overigens 1 km voor de finish nog even verkeerd te zijn gereden en 3 km om moesten rijden… Leuk hotel, vriendelijke bediening en leuke kamer (met apart zitgedeelte). We lieten Finn even lekker uitrazen en zelf waren we ook wel even aan iets anders toe dan de auto (die overigens fantastisch rijdt hoor!).
Even naar een winkelcentrum gereden en geprobeerd om iets van eten te scoren. Voor Finn hadden we nog eten, maar wij gingen naar de afhaal steakhouse .. Oftewijl je stake en je spareribs lekker mee in een zakje en op de kamer opeten. Het smaakte goed en Finn kon gaan slapen. Wij sliepen 5 min. later ook.. Morgen wordt Finn 1. De tijd vliegt…………….
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten