Eindelijk is het dan zo ver. De dag is aangebroken om te gaan vertrekken naar Amerika. De laatste dagen verlopen op zijn zachts gezegd hectisch.. Zo veel te regelen en zo veel te doen nog. We maken enkele lange dagen en Finn ook. Al lijkt die er maar weinig last van te hebben.
Donderdagochtend en om 05.30 uur gaat de wekker. Alles ligt ingepakt in de auto of staat klaar om meegenomen te worden. Moet dus een makkie worden om de trein te gaan halen. Denken wij…….
Toch is het al bijna tegen half 7 als we wegrijden. Hoe doen we dat toch??????.... Maar toch proberen om de rechtstreeks trein van 6.56 te halen. Via de rondweg gereden en oei….. is dat slim?? Snel Marjolein afgezet en doorrijden naar opa en oma. Sleutels en papieren in de bus mikken en rennen naar het station (de conditie valt tegen zeg…) Daar heeft Lein al kaartjes gehaald en we haasten ons naar boven want de trein komt aanrollen. En dat haasten is op zich best een prestatie met 2 rugzakken, een babybedje, een verzorgingstas, een fototas, een laptoptas en een reistas en niet te vergeten Finn in zijn buggy. Maar we gaan het halen…………….. NEE!! De portemonnee valt uit de tas en alle pasjes liggen op de grond. Eenmaal alles opgeraapt klinkt het fluitje en tergend langzaam rijdt de trein weg. Gestrand op 10m. Maar dat je nog korter kunt stranden zou later pas blijken……
De trein van 07.15 wordt het nu en we komen nu nog wel op tijd op schiphol, maar we moeten overstappen en erg veel tijd om eventueel een bedje voor Finn in het vliegtuig te regelen is er nu niet meer. Die plekken zullen nu wel vergeven zijn… Desondanks gaat de treinreis soepel en het overstappen ook (er bestaan nog behulpzame mensen!) en we staan om ongeveer 8 uur bij de juiste balie. En warempel helemaal niet druk nog. De balie is zelfs nog niet open…. Die gaat even later open en zou het lukken dan?? We zijn snel aan de beurt en we worden FANTASTISCH geholpen. We krijgen plekken vooraan in Economy plus (kosten $104 p.p.) met een babybedje en het kost ons niets. Zelfs een kleine onduidelijkheid voor Finn wordt perfect verholpen en alles lijkt helemaal goed te komen. United airlines jongens, die maatschappij moet je hebben. Geweldige service hier op schiphol!!
Lekker ontbijten en rondlopen en de tijd vliegt. 10 uur bij de gate. De gebruikelijke vraagjes beantwoorden en we lopen keurig op tijd het vliegtuig in. Goede plekken en voldoende ruimte. Keurig op tijd stijgen we op en niet veel later krijgen we keurig een bedje en de reis begint dus toch nog goed! Alles verloopt soepel en Finn slaapt 2 x in zijn bedje en is vrolijk en uitgeslapen en zeuren doet ie nauwelijks.
Voordat we het door hebben landen we na iets meer dan 8 uur en 45 min. te zijn ingelopen op Chigaco O’Hare airport. Vrolijk lopen we de ons naderende ellende tegemoet al weten we dat op dat moment nog niet……….
Dat is even schrikken.. Er staat een mega rij voor de douane en toen al wisten we dat de 2 uur die we hebben om over te stappen krap worden, maar met een uur moet het wel lukken, meestal…………. Ongeveer 50 balies hebben ze daar maar meer als de helft wordt niet bemand dus het verloopt traag, zeeeeeer traag.. We worden nog 3 x in een andere rij geplaatst en dat levert alleen maar tijdsverlies op. Dan eindelijk worden we in een rij gezet waar we gelijk aan de beurt zijn. Yes! Wait at the line zegt de chagerijn. 5 more minutes… gvd uiteindelijk waren we ergens anders gelijk aan de beurt geweest al lang. De man ging vrolijk weg kwam laat pas weer terug en ging nog vrolijk ff zijn balie schoon staan maken. Het werd steeds gekker hier. Eindelijk waren we er door heen. De bagage konden we zo pakken. Snel en al rennend door customs. Snel de bagage op een andere band gezet en met de trein naar terminal 1. Dat ging allemaal heel vlot. Zouden we het halen? De trein uitgerend en … nee he… weer een rij. Alle handbagage werd gecheckt. Dit was echt een drama. Stel chagrijnen daar alles werd tot in den treuren gecheckt. Zelfs het lege tasje en de wielen van de buggy aan toe. Dit was de nekslag. We waren bij gate B1 en moesten naar B20. Geen tijd om Finn in te laden en al rennend naar de gate. Daar bezweet aangekomen zien we dat er nog mensen naar binnen lopen. 5 meter voor ons en we roepen nog: wij willen ook. We schreeuwen zelf en de @#$%^&* wij… eeeeh vrouw, nee beter gezegd, stom stuk vreten (zo dat lucht op!) gooit gewoon de deur voor onze neus dicht!!! Ik ontplof nu. Om een lang verhaal kort te maken> Om niet in een afgelegen Chicago gevangenis terecht te komen ben ik elders gaan staan om af te koelen.
We werden overgeboekt op de vlucht van 18.05 uur. Lekker is dat. Weer 3 uur wachten en het was dan ook begrijpelijk dat onze kleine Finn even in protest kwam. Dan geven we em maar wat te eten. Gelukkig valt ie na iets meer als een uur in slaap en moeten wij nog bijna 2 uur wachten. Na lang wachten is het zo ver. We lopen naar de gate en ja hoor iemand gaat omroepen dat we kunnen gaan boarden. Maar nee he…….. Er schijnt turbulentie geweest te zijn op de vorige vlucht van dit toestel en nu is het toestel een puinhoop…. Waarschijnlijk duurt het wel een minuut of 20 tot 30. Dat kan er ook nog wel bij. Dan opeens komt er goed nieuws: het vliegtuig is schoon en alles is gechecked en de piloot etc is allemaal aan boord, we missen nu alleen nog een steward die verslag is gaan uitbrengen. Om de volgende 40 min en een heleboel vloeken over te slaan, de steward kwam er aan kakken en we gingen om 7.30 uur de lucht in. Vertraging inmiddels dus opgelopen tot 4 en half uur…..
Finn slaapt prima door en de vlucht ging probleemloos. Binnen no-time staan we bij de bagageband en zien we onze bagage staan bij de achtergebleven sectie. Die was dus wel meegekomen met de vorige vlucht….. We werden er bijna weer kwaad om. We zijn dus echt genept daar in Chiaco! We zijn te moe om de auto te halen en nemen een verstandig besluit. We stappen in de taxi naar het Excalibur hotel en zijn daar om 22.15 uur Vegas tijd ipv de geplande 17.30 uur……….. Maar goed, we zijn er! We zijn te moe om te eten en Finn gaat na zijn melkie ook lekker slapen. Morgen vast een betere dag.
Donderdagochtend en om 05.30 uur gaat de wekker. Alles ligt ingepakt in de auto of staat klaar om meegenomen te worden. Moet dus een makkie worden om de trein te gaan halen. Denken wij…….
Toch is het al bijna tegen half 7 als we wegrijden. Hoe doen we dat toch??????.... Maar toch proberen om de rechtstreeks trein van 6.56 te halen. Via de rondweg gereden en oei….. is dat slim?? Snel Marjolein afgezet en doorrijden naar opa en oma. Sleutels en papieren in de bus mikken en rennen naar het station (de conditie valt tegen zeg…) Daar heeft Lein al kaartjes gehaald en we haasten ons naar boven want de trein komt aanrollen. En dat haasten is op zich best een prestatie met 2 rugzakken, een babybedje, een verzorgingstas, een fototas, een laptoptas en een reistas en niet te vergeten Finn in zijn buggy. Maar we gaan het halen…………….. NEE!! De portemonnee valt uit de tas en alle pasjes liggen op de grond. Eenmaal alles opgeraapt klinkt het fluitje en tergend langzaam rijdt de trein weg. Gestrand op 10m. Maar dat je nog korter kunt stranden zou later pas blijken……
De trein van 07.15 wordt het nu en we komen nu nog wel op tijd op schiphol, maar we moeten overstappen en erg veel tijd om eventueel een bedje voor Finn in het vliegtuig te regelen is er nu niet meer. Die plekken zullen nu wel vergeven zijn… Desondanks gaat de treinreis soepel en het overstappen ook (er bestaan nog behulpzame mensen!) en we staan om ongeveer 8 uur bij de juiste balie. En warempel helemaal niet druk nog. De balie is zelfs nog niet open…. Die gaat even later open en zou het lukken dan?? We zijn snel aan de beurt en we worden FANTASTISCH geholpen. We krijgen plekken vooraan in Economy plus (kosten $104 p.p.) met een babybedje en het kost ons niets. Zelfs een kleine onduidelijkheid voor Finn wordt perfect verholpen en alles lijkt helemaal goed te komen. United airlines jongens, die maatschappij moet je hebben. Geweldige service hier op schiphol!!
Lekker ontbijten en rondlopen en de tijd vliegt. 10 uur bij de gate. De gebruikelijke vraagjes beantwoorden en we lopen keurig op tijd het vliegtuig in. Goede plekken en voldoende ruimte. Keurig op tijd stijgen we op en niet veel later krijgen we keurig een bedje en de reis begint dus toch nog goed! Alles verloopt soepel en Finn slaapt 2 x in zijn bedje en is vrolijk en uitgeslapen en zeuren doet ie nauwelijks.
Voordat we het door hebben landen we na iets meer dan 8 uur en 45 min. te zijn ingelopen op Chigaco O’Hare airport. Vrolijk lopen we de ons naderende ellende tegemoet al weten we dat op dat moment nog niet……….Dat is even schrikken.. Er staat een mega rij voor de douane en toen al wisten we dat de 2 uur die we hebben om over te stappen krap worden, maar met een uur moet het wel lukken, meestal…………. Ongeveer 50 balies hebben ze daar maar meer als de helft wordt niet bemand dus het verloopt traag, zeeeeeer traag.. We worden nog 3 x in een andere rij geplaatst en dat levert alleen maar tijdsverlies op. Dan eindelijk worden we in een rij gezet waar we gelijk aan de beurt zijn. Yes! Wait at the line zegt de chagerijn. 5 more minutes… gvd uiteindelijk waren we ergens anders gelijk aan de beurt geweest al lang. De man ging vrolijk weg kwam laat pas weer terug en ging nog vrolijk ff zijn balie schoon staan maken. Het werd steeds gekker hier. Eindelijk waren we er door heen. De bagage konden we zo pakken. Snel en al rennend door customs. Snel de bagage op een andere band gezet en met de trein naar terminal 1. Dat ging allemaal heel vlot. Zouden we het halen? De trein uitgerend en … nee he… weer een rij. Alle handbagage werd gecheckt. Dit was echt een drama. Stel chagrijnen daar alles werd tot in den treuren gecheckt. Zelfs het lege tasje en de wielen van de buggy aan toe. Dit was de nekslag. We waren bij gate B1 en moesten naar B20. Geen tijd om Finn in te laden en al rennend naar de gate. Daar bezweet aangekomen zien we dat er nog mensen naar binnen lopen. 5 meter voor ons en we roepen nog: wij willen ook. We schreeuwen zelf en de @#$%^&* wij… eeeeh vrouw, nee beter gezegd, stom stuk vreten (zo dat lucht op!) gooit gewoon de deur voor onze neus dicht!!! Ik ontplof nu. Om een lang verhaal kort te maken> Om niet in een afgelegen Chicago gevangenis terecht te komen ben ik elders gaan staan om af te koelen.
We werden overgeboekt op de vlucht van 18.05 uur. Lekker is dat. Weer 3 uur wachten en het was dan ook begrijpelijk dat onze kleine Finn even in protest kwam. Dan geven we em maar wat te eten. Gelukkig valt ie na iets meer als een uur in slaap en moeten wij nog bijna 2 uur wachten. Na lang wachten is het zo ver. We lopen naar de gate en ja hoor iemand gaat omroepen dat we kunnen gaan boarden. Maar nee he…….. Er schijnt turbulentie geweest te zijn op de vorige vlucht van dit toestel en nu is het toestel een puinhoop…. Waarschijnlijk duurt het wel een minuut of 20 tot 30. Dat kan er ook nog wel bij. Dan opeens komt er goed nieuws: het vliegtuig is schoon en alles is gechecked en de piloot etc is allemaal aan boord, we missen nu alleen nog een steward die verslag is gaan uitbrengen. Om de volgende 40 min en een heleboel vloeken over te slaan, de steward kwam er aan kakken en we gingen om 7.30 uur de lucht in. Vertraging inmiddels dus opgelopen tot 4 en half uur…..
Finn slaapt prima door en de vlucht ging probleemloos. Binnen no-time staan we bij de bagageband en zien we onze bagage staan bij de achtergebleven sectie. Die was dus wel meegekomen met de vorige vlucht….. We werden er bijna weer kwaad om. We zijn dus echt genept daar in Chiaco! We zijn te moe om de auto te halen en nemen een verstandig besluit. We stappen in de taxi naar het Excalibur hotel en zijn daar om 22.15 uur Vegas tijd ipv de geplande 17.30 uur……….. Maar goed, we zijn er! We zijn te moe om te eten en Finn gaat na zijn melkie ook lekker slapen. Morgen vast een betere dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten