The Venetian

Lekker uitgeslapen vanmorgen, wat inhoudt dat we gewoon om 8.30 uur al bij het ontbijt beneden zijn. Weinig plek om te zitten en een beetje druk, maar een dief van je eigen portemenee als je niet even een jus dórange neemt en een heerlijke wafel, waarvan Finn overigens de helft lekker opeet (na zijn melkie uiteraard!). Daarna alle koffers en zooi naar beneden sjouwen en snel uitchecken. Het is hier nog steeds geen lekker weer en we zijn blij dat we weer naar het warme Vegas mogen.
Om 9.30 uur rijden we weer weg naar ons geliefde Vegas. Onderweg zien we nog de uitlopers van deGrand Canyon en het is zeker geen vervelende route. Het ziet er mooi uit hier. We komen ook regelmatig een stukje van route 66 tegen en dan kan je toch weer thuis vertellen dat je er gereden hebt...
Uiteindelijk komen we bij het plaatsje Kingman en is het tijd voor een heerlijk shakie van Carl's. Finn smikkelt natuurlijk lekker mee en is blij dat ie weer even spelen (en eten en drinken!) kan. We merken dat het hier alweer lekker warm is en dat voelt toch een stukje fijner als de kou en regen van Williams. We rijden snel weer verder.
Na een tijdje lopen we wat vertraging op door wegwerkzaamheden en krijg ik door dat we de route hebben die ons over de Hoover-Dam zal brengen. En ja hoor dit is het geval, we rijden er dwars overheen. En ondaks dat het natuurlijk vol is met touristen, hobbelen we er rustig overheen en kost het niet eens zo heel veel tijd, maar is het uitzicht natuurlijk wel leuk. Snel even wat foto's nemen en daarna door richting Vegas.
Al heel snel zien we de skyline van de Strip en het lijkt ons leuk om nog één keer er over heen te rijden. 10 min. later echter en 1 stoplicht verder vinden we het al te druk en rijd ik achter de Strip lang om zo bij The Venetian te komen en uiteraard rijdt dit wel allemaal door..
Vervolgens komen we al snel bij de venetian aan en moeten we goed kijken waar we naar binnen moeten. We komen in een inmens grote parkeergarage, waar we uiteraard een plekje zoeken zo dicht mogelijk bij de liften. En dit lukt gelukkig ook. Scheelt weer een stukje slepen met bagage. Dit is onze laatste stop dus alles mag uit de auto.
Nu is het nog zoeken naar de incheckbalie in dit grote hotel. Alles is omgeven met pracht en praal met Italiaanse invloeden. Na een kwartiertje zoeken vinden we de balie en zijn we vrij snel ingecheckt. We zijn de grote drukte voor gebleven. Nadat we onze sleutels hebben is het uiteraard weer goed zoeken naar de liften voor onze kamers op de 15e verdieping. Ook dit vonden we na even zoeken en er zat een heuse portier bij de liften die om onze sleutels vroeg, anders kwamen we echt niet boven...
Uiteindelijk maakten we de deur van onze kamer open en de gespannen verwachtingen werden volledig waargemaakt. Met open mond bewonderde we onze prachtige suite. 3 lcd tv's (zelfs 1 in de badkamer) een heerlijk groot bed. Een volledige woonkamer met eettafel en electrisch bedienbare rol- en overgordijnen.

Grand (wet) Canyon

Vandaag ging de rit van Page naar Williams via The Grand Canyon. De bedoeling was via the horseshoebend te rijden. Deze ligt net buiten Page, maar we hebben em gewoon totaal gemist. Niet opgelet dus. Ach... we hebben em 3 jaar geleden al gezien, dus we racen door naar het hoofddoel van vandaag: The Grand Canyon.

Tijdens de rit zien we al de beginselen en het is een imposant en groots landschap. Na 2 uurtjes komen we bij de afslag die ons langs al dat moois zal gaan leiden. De eerste 2 á 3 uitkijkpunten zijn echter gepacht aan indianen, en buiten het feit dat ze zo'n punt helemaal volgooien met kraampjes vol met indianen souvenirs (waar wij niks mee hebben!), willen ze ook nog dat je ervoor betaalt om er stil te mogen staan en van het uitkijkpunt genieten.... Dat doen we dus niet en we rijden door totdat we echt in het park zelf zijn!

In het park aangekomen eenmaal, kunenn we al snel de canyon echt gaan bekijken. Hoewel Bryce (kleineer maar kleurrijker en in onze ogen iets aparter) is dit toch ook zeer indrukwekkend. Wat ook indrukwekkend is zijn de enorme onweersbuien die in de verte naderen de Canyon in. Helaas lukt het ons niet om een mooie foto van de bliksem te maken. We rijden nog 3 á 4 uitkijkpunten af totdat we in Grand Canyon Village zijn. Daar doen we wat boodschapjes, maar de eerste druppels zijn dan al gevallen en er lijkt nog meer slecht weer op komst. De eerste en enige echte regenachtige dag deze vakantie.

We besluiten niet nog meer (van hetzelfde) te gaan bekijken en rijden door tot Williams. Onderweg echter wordt het weer steeds slechter en zwemmen met Finn zit er deze keer echt niet in, of we moeten gewoon lekker buiten gaan lopen... We blijven wat op de kamer en gaan daarna boodschappen doen en iets te eten halen. Lekkere pizza deze keer en Finn aan de spaghetti. Nog een filmpje kijken tot slot en morgen weer lekker naar Vegas, waar het wel lekker weer is.. De laatste 2 dagen komen eraan alweer...

Bryce on fire

Vanmorgen lekker op de kamer ontbeten en Leinie zelfs nog even in een soort van bubbeltjesbad geweest. Daarna weer het park in gereden om eens goed alles te bekijken. Even aan de gate gevraagd waarom gisteren en vandaag nu eigenlijk gratis waren, maar daar kregen we niet echt antwoord op. Die vraag zou snel beantwoord worden, want al vrij aan het begin was de weg afgesloten omdat een stuk verderop de boel in de hens stond... Jawel hoor.. daarom is het gratis natuurlijk. Toch nog een leuke wandeling omhoog gemaakt en daar zagen we verderop inderdaad behoorlijke rookwolken van de brand. Voor alle veligheid deden ze het park op ruime afstand al op slot. Erg jammer, maar gelukkig waren we in 2006 ook al geweest en hadden toen alles wel gezien.
Dan maar op tijd weer in de auto voor de rit van ongeveer 3 uurtjes naar Page. Het was weer lekker warm dus snel ingecheckt en lekker zwemmen met Finn. Het water was echt heerlijk en we leefden ons heerlijk uit in het water. Finn ging er wel drie keer in en bleef het leuk vinden.
Daarna op zoek naar ietrs te eten, maar dat viel niet mee op zondag in Page. Het werd uiteindelijk een paar broodjes en een kip van de Safeway en dat smaakte eigenlijk best lekker. Finn vond de kip ook heeeeel erg lekker..
Daarna toen Finn al sliep hebben we nog heerlijk 2 CSI-tjes gekeken (Ik anderhalf... slapie...) en gingen we ook slapen. Toch nog een leuke en lekkere dag, vooral voor Finn.

Bryce Canyon

Vandaag de lange, maar mooie rit naar Bryce Canyon. We hebben een hotel aan de poort van het park, dus als het meezit kunnen we vanavond al gaan genieten van de natuur. Altijd leuk na de hectiek van Vegas.
Het eerste stuk tot aan st. George gaat probleemloos. We tanken en eten er wat en kunnen snel weer verder. Alleen vermoed ik dat de tomtom met hele rare routes aan komt waaien. De bedoeling is door een stukje van Zion NP te rijden, maar als de afslag Zion komt dan stuurt de tomtom ons nog steeds rechtdoor... Uiteraard mis ik daardoor de afslag. Ik besluit verderop even te stoppen en dan maar de route via Cedar city te nemen. Deze moet ook mooi zijn. Vervolgens komt tegelijk met Cedar city ook de afslag Bryce Canyon NP en de tomtom blijft me maar rechtdoor sturen. Even verderop stoppen we en pakken we de laptop erbij om de goede route te vinden. We missen nog een keer de afslag, maar uiteindelijk hebben we dan de route naar Bryce gevonden. IK probeer ondertussen nog even de oude map van USA te activeren en prompt stuurt tommy me wel de goede kant uit... Daar koop je dan een nieuwe map voor...
Maar ok. half uur verloren, en we zijn uiteindelijk in de namiddag, na toch wel een mooie route bij ons hotel de Best Western Ruby's Inn gekomen. Dit lijkt wel een half dorp. Een campground, hotel, motel, verschillende gebouwen, winkeltjes, een zwembad en zelfs een tankstation. Snel ingecheckt en even lekker met Finn gespeeld op de kamer.
Daarna naar de subway gereden en 2 heerlijke broodjes laten maken die we gingen opeten in het park. We reden tot aan sunsetpoint en genoten van onze broodjes en het natuurschoon. Hier zou de zonsondergang goed te zien moeten zijn, maar het lag niet helemaal gunstig en de wolken gooiden ook wat roet in het eten. Maar wel was het een heerlijke temperatuur en werden we nog even verrast door een hert wat ineens uit de diepte omhoog kwam klimmen en weer het bos inliep.
Toen de zon helemaal weg was gingen we terug naar het hotel en doken ons mandje in. Morgen rustig aan want het is niet zo heel ver naar Page en eerst gaan we nog even het park in.

shop 'till u drop II

Moeilijk nachtje gehad. Finn werd nog een keer al dromend wakker (knufje en een kusje en weer slapie doen) en ik had wel wat last van het net iets te zachte bed. Op tijd weer wakker dus en we konden weer wat dingen ondernemen. Na even in de mall naast het hotel te hebben ontbeten, gingen we weer naar onze favoriete outlet mall. Ook deze keer konden we ons niet inhouden en kwamen we weer met de nodige spulletjes thuis. Dit keer meer voor ons zelf, maar ook ons kleine monster had weer wat mooie kleertjes gekregen.

Eenmaal terug in ons hotel besloten we lekker te gaan zwemmen met Finn. Aangekomen bij het zwembad echter, waande we ons in een een slechte versie van de Playboy Mansion. Het hele (te kleine!) bad vol met dames en heren met allemaal drank in de handen, keiharde dansmuziek en veel draaiende en bewegende heupen. Kortom geen bad om met een kind in te gaan zwemmen.. Eeven balen dus en terug naar de kamer en de wandelschoenen weer aangedaan. We besloten naar de MGM te lopen en daar wat te gaan eten bij het buffet. Nog even bij de leeuwen wezen kijken en daarna genoten van een heerlijk buffet. Alles hadden ze: garnalen, krab, steaks, spareribs, pasta, pizza en vele toetjes , fruit en ijs. Tussendoor zat Finn nog even helemaal onder een poepie, maar heerlijk gegeten.

Daarna met de monorail weer terug tot vlskbij het hotel en vanaf The Venetian nog gekeken naar een show bij de TI. Het was alweer 10 uur geweest dus tijd om te gaan slapen. Morgen de rit naar Bryce Canyon.

Vegas part II

Vanochtend stond de lange en saaie rit naar Vegas op het programma. Snel ontbeten en de weg maar weer op. Het eerste stuk was nog wel aardig. We zaten precies in de overgang van hoge bergen naar de woestijn. Voordeel was wel dat het rustig was op de weg en we goed konden door "blazen" met de auto.
En zo kwam het dat we 4 uurtjes later bij de incheck-balie van de TI (Treasure Island) stonden. Inchecken was zo gedaan en we konden op zoek naar de liften en onze kamer gaan bewonderen. En het was zeker een mooie kamer zeg. Weer heel ander volk hier als in het Excalibur. Hier veel meer jongeren en/of wat netter gekleed volk. In het Excalibur meer families en meer "gewone" mensen. Het casino zag er ook wat netter uit. Of beter gezegd, wat nieuwer.
Na aankomst en de bagage uitgeladen te hebben, gingen we naar het vliegveld, om eens na te vragen over de korte overstap die we volgende week hebben op Chigaco airport en om te kijken of we een kinderbedje kunnen regelen. De overtstap zou geen probleem moeten opleveren, omdat we door geen enkele controle meer hoeven en slecht een tiental meters naar de volgende gate hoeven te wandelen. OK, op hoop van zegen dan maar. Voor het kinderbedje moesten we bellen. Dat hebben we later gedaan en het verzoek is op papier gezet en we hopen dat dat goed komt.
Daarna waren we vlakbij de outlet mall, waar we bij het foodcourt nog even wat gingen eten en uiteraard weer met een paar mooie Nike's voor Finn weggingen en 2 shirtjes voor papa....
Na dit alles gaan we een stukje de strip op en komen we uit bij Ceasar's Palace en zijn prachtige winkelcentrum (ja zijn winkelcentrum en niet haar, want Ceasar was een man, nietwaar?). Nog meer winkels, en hele leuke!! Leinie ging op zoek naar haar verdwenen bh (verloren/gestolen in San Diego) die ze met veel pijn en moeite gevonden had bij Victoria Secret. EN jawel hoor, ze vondt em weer en dit keer nam ze er 2 mee. Uiteraard worden de vermiste waren (ook een Oakley zonnebril) opgegeven bij de verzekering. Ook ik vindt mijn winkel: Niketown! En een paar schoenen en slippers later vinden we het tijd om de strip weer op te gaan.
We gaan kijken bij de vulkaan uitbarsting van The Mirage
en pakken de fonteinen show van The Bellagio ook nog even mee.
Dan terug naar het hotel, waar de show met The Sirens op het punt staat van beginnen, maar wij pakken de zij-ingang en gaan met een hele moei Finn lekker naar bed. Morgen weer een dag Vegas.

Relaxen in Bishop

Vandaag de rit naar Bishop. De tomtom en alle andere routeplanners gaven een reistijd van bijna 5 uur aan... In werkelijkheid reden we gewoon met het verkeer mee en bleek dat je er zeker anderhalf uur vanaf reed. Dat scheelde dus enorm! De rit begon lekker, want meneer tom wilde me tot 3 keer aan toe over dezelfde afgesloten weg sturen. Uiteindelijk kwamen we na 10 min. rondcirkelen dan toch op de goede weg en verlieten we langs prachtige, hooggelegen wegen de bergen om uiteindelijk weer de (grote) hoogte in te gaan naar het wintersport stadje Mammoth Lakes. Hier gingen we lunchen. Het was weer prachtig weer, ondanks dat we ze hoog zaten liep de temperatuur weer op tot tegen de 30 graden. Na de lunch reden we door naar Bishop dat slechts een uurtje verder lag. Er waren genoeg winkeltjes en restaurantjes dus dat zou wel goedkomen. Bij het uitstappen van de auto merkten we ineens dat we nu laag zitten, want de temperatuur was nu zeker boven de 35 graden, maar gek genoeg wel aangenaam. Dus we gingen weer zwemmen. Maar eerst even boodschappen doen en zwempampers halen voor onze boef. Gisteren namelijk liet meneer even zijn "druk"kunsten zien in het water en waren we maar net op tijd....Dit water was wel weer erg fris, maar Finn liet zich niet tegenhouden. Dit zijn de momentjes dat ie spelen mag en hij ging er gewoon weer in. We lieten em lekker uitrazen en na een uurtje mocht ie weer opdrogen.

Omdat we een magnetron hadden warmden we wat magnetron maaltijden op als avondeten, maar daar hadden we niet genoeg aan, want Finn at de helft van ons eten op.... Dus moesten we even een toetje halen. We gingen natuurlijk voor een lekkere shake met slagroom van Carl's Jr.

De temperatuur was heerlijk nu en bij het openbare zwembadje vlak naast ons hotel was het nog gezellig druk. Ondertussen ging de zon onder en kleurde de rotsen mooi rood. We gingen daarna nog een uurtje bij een plaatselijke softbalwedstrijd kijken. Wat een heerlijk weer en wat een relaxte sfeer hier zeg. Goede keuze dat Bishop! Morgen weer vroeg op en de lange en warme rit naar Vegas.

Rondom het meer

Na weer heel rustig wakker geworden te zijn. (Dit zijn geen lekkere bedden dus we slapen niet heel erg lekker en zijn daarom ook wat langer blijven liggen). Maakte we ons op voor een rondje rondom het meer (zo'n 115km). Finn deed het nog rustiger aan, want we moesten em wakker maken om 9.30 uur!...

De rit was erg mooi en gaat langs wintersportplaatjses, maar ook weer langs plaatsjes die meer op de zomer gericht zijn (watersport). Soms zaten we erg hoog met een mooi uitzicht en dan weer reden we pal langs het meer. Overal was het gezellig druk en leek er meer leven in de brouwerij dan gisteren. Na een paar uurtjes te hebben genoten gingen we weer naar ons hotel.

Omdat het weer heerlijk besloten we te gaan zwemmen. In tegenstelling tot gister vondt Finn het water dit keer niet te koud en wilde gewoon erin!? We hebben zeker een uur in het water gelegen en hij bleef het maar leuk vinden. Er kwam zelfs een beetje protest toen ie eruit moest van ons. Maar we werden snel vergeven want hij mocht nog een uur met papa spelen daarna.

Toen weer naar boven en even douchen. We hadden niet veel honger en besloten (voor de eerste keer pas!) ons avondmaal bij de Mac te nuttigen. Daar werden we nog getrakteerd op een mooie zonsondergang ook! Inmiddels was het tegen 8 uur en mooi geweest voor vandaag. Morgen gaan we naar Bishop> Dit plaatsje kennen we niet, maar we zien het wel.

Lake Tahoe

Rustig aan gedaan vanmorgen en pas om 10.00 uur gingen we weer weg. Ik had wel drukte verwacht bij het uit rijden van SF, maar dit viel reuze mee! Al snel verlieten we de buitenwijken van de stad en kwamen in steeds bossiger en heuvelachtiger gebied. En zo reden we heel relaxed naar Lake Tahoe. De uitzichten werden ook steeds mooier, want dit gebied ligt behoorlijk hoog. Soms werd Leinie een beetje misselijk van de haarspeldbochten, maar uiteindelijk kwamen we toch heelhuids aan bij het Horizon hotel in South lake Tahoe. Drie jaar terug zag dit er nog heel gelikt uit en hoewel het nu zeker geen bouwval was viel het ons wel op dat de economische crisis hier wel had toegeslagen. In het casino stonden geen speeltafels meer, alleen nog maar automaten (besparing op het personeel??) en het leek een stuk rustiger dan toen. We gingen eerst even een stukje lopen in de mooie omgeving een namen onze lunch bij subway. Hier kan je je eigen broodje samenstellen. Nee geen hamburger, maar gewoon gezond, kaas, rosbief, ham etc Kies maar uit! En het smaakte ons heerlijk!Na de lunch was het tijd om te gaan zwemmen. Het was heerlijk rustig bij het zwembad en goed uit te houden. Het water was wat koud voor Finn en hij ging lekker een slapie doen en daarna met ons spelen. Na een uurtje was het mooi geweest en gingen we weer naar boven. Deze 2 dagen waren om te relaxen en dat deden we dan ook.Boven gingen we lekker douchen en daarna naar beneden voor het eten. We namen voor$11 p.p. het buffet en genoten van pizza, spaghetti, chinees, stakes, kip, fruit, taart etc etc En Finn at precies hezelfde in willekeurige volgorde. Mondje open en hij smikkelde. Straks moeten we nog gaan betalen voor em... Na het eten was het weer mooi geweest en dachten we te gaan slapen. Finn was het er niet mee eens en spookte nog even door. Pas na 10-en sliep ie in. Daarna ging ik de route nog eens even nader bekijken. De routeplanner gaf aan dat de route van Lake Tahoe naar Fresno (door Yosemite park) meer als 8 uur duren zou. Natuurlijk rij je daar met gemak anderhalf uur vanaf, maar je loopt en bekijkt ook dingen daar, dus dan ben je uiteindelijk nog 9 uur of langer onderweg. We besloten dat we dat Finn niet aan wilden doen. We rijden nu woensdag niet naar Fresno, maar naar Bishop en vanaf daar rijden we een dag later een dag eerder naar Las Vegas om daar 2 dagen te verblijven in het Treasure Island hotel. Midden op de Strip. Vegas kennen we goed en we kunnen goed tegen de warmte en het leek ons beter dan 2 lange ritten door weliswaar mooie natuur, maar daar heeft Finn nu nog even niks aan. We kiezen dus ook een beetje voor hem. Goed dus dat we makkelijk de hotels kunnen annuleren. Om even voor 12-en heb ik alles geregeld en kom ik ongeveer op dezelfde prijs voor 3 dagen als de vorige route. Heel handig als je een site weet waar ze promocodes weergeven en met die code kan je soms behoorlijk wat geld uitsparen op een hotel overnachting! We besparen nu op 2 nachten TI bijna $70. Kan Leinie weer even shoppen. Morgen nog een dagje relaxen aan Lake Tahoe.

San Francisco

Vanmorgen rustig aangedaan en rond half 10 liepen we weer de straat op voor een volle dag in San Francisco (SF). Hoewel het nog een klein beetje frisjes was, scheen de zon volop en beloofde het een mooie dag te worden. We liepen door Little Italy richting Union Square, waar zo ongeveer het winkelgedeelte zich bevindt en het keerpunt voor de cablecars. Hoewel het nog vroeg was heerste er al een gezellige sfeer. Al snel gingen onze truien uit, want het werd heel aangenaam en we kregen het ook warm doordat we behoorlijk stijl omhoog moesten lopen (en dat terwijl ook Finn ook omhoog geduwd moest worden). Na little Italy liepen we door Cinatown en de drukte nam nog meer toe. Uiteindelijk kwamen we aan bij Union Square.
De eerste winkel waar we naar binnen liepen was Niketown (uiteraard..). Eigenlijk viel het een beetje tegen, hoge prijzen en niet iets heel interessants om te kopen. Wel nog even gebruik gemaakt van het toilet aldaar. En net toen ik Finn op wilde tillen sloeg het noodlot toe. Mijn hele rug verkrampte en ik vreesde dat er iets totaal verkeerds geschoten was. Heel voorzichtig kwam ik weer overeind en heel voorzichtig liepen we de winkel weer uit. Het lopen ging niet echt soepel en om nu helemaal weer terug naar het hotel te lopen om een Aleve te halen ging me wat ver. Ik zag een walgreen (soort kruidvat) en kocht daar een Aleve. Ik nam em in met een red bull en een uurtje later liep ik weer als vanouds.. Gelukkig het viel mee!
Na Union Square liepen we door naar Market street en die liepen we door het zakendistrict helemaal door naar beneden tot aan pier 1, waar alle cruiseschepen aankomen. En zo liepen we langs het water weer helemaal door tot aan pier 39 en ondertussen stopte we even, lieten Finn spelen en genoten van het uitzicht en het lekkere weer. Na deze behoorlijk lange wandeling gingen we heel even naar het hotel en lieten Finn een slapie doen.
Rond half 6 gingen we de straat weer op en besloten te gaan eten bij het hardrock cafe. Buiten was nog een plekje, maar dat werd toch ook wel behoorlijk frisjes als je alleen maar stil zit. Finn zat goed ingepakt en lag lekker te slapen. Snel aten we ons eten op en gingen we weer lopen waardoor het weer wat warmer werd. We liepen nog even langs en door Fisherman's warf en gingen uiteindelijk naar het hotel.
We gaven Finn nog een melkie en gingen zelf ook liggen daarna. Alleen dacht Finn er anders over. Hij wilde niet slapen en het duurde nog tot elf uur voordat ie uiteindelijk in slaap viel. Ach ja morgen niet zo'n hele lange rit dus we kunnen wel een beetje uitslapen. Morgen naar Lake Tahoe.

Golde Gate Bridge

Vandaag stond de rit naar San Francisco op het programma. Dit was niet al te ver en we gingen het rustig aan doen. Het eerste stukje ging nog langs de kustroute. Opeens riep Leinie: Stop!
Ze had heel goed gezien dat er bij het dorpje Moss Landing, allemaal zeeleuwen in de haven lagen. Erg leuk gezicht en je kon op een meter of 5 afstand komen. Na een kwartiertje gekeken te hebben gingen we weer verder richting Sausalito.
Met de drukte viel het reuze mee en rond 13.00 uur gingen we over de beroemde Golde gate bridge richting het gezelige stadje aan de overkant van de baai van San Francisco. Het was er erg, maar gezellig druk. Er vond een benefiet wandeltochtplaats ter goede van borstkanker. Er liepen veel vrouwen, maar ook mannen, in een roze t-shirt, via Sausalito over de brug naar San Francisco. Vorig jaar hadden we ook al zoiets gezien in Las Vegas.
Snel de auto geparkeerd en er heerlijk rondgewandeld. Toen kregen we honger en gingen we in de rij staan bij een heel kleine winkeltje waar je een hamburger kon kopen. Mensen in de rij wisten ons te vertellen dat dit de beste burgers in town waren, Duurde dan ook 20 min. voordat we ze hadden en we gingen zitten op het gras en aten ze op. Finn kon lekker spelen en wij hadden prachtig uitzicht op Alcatraz en de skyline van San Francisco.
OM 3 uur gingen we richting het hotel en moesten dus de brug weer over. De route liep via Lombard street met een hele scherpe afdaling en veel bochten. Omdat elke tourist daar naar beneden wil rijden zagen we in de verte al een behoorlijke file ontstaan. Dat zou zeker een half uur tot een uur tijdsverlies betekenen. Even een andere weg ingeslagen en binnen no-time waren we bij het Marriot in Fisherman's Warf. Via internet een superaanbieding gevonden waarbij het pakeren gratis was en als je je bedenkt dat voor 1 dag parkeren je $45 kwijt bent dan snap je het wel... De auto werd nog voor ons weggezet ook en de bagage naar boven gebracht. Ok, wel een tippie gegeven, maar het was wel ff lekker. De komende anderhalve dag even geen auto.
Het hotel was best luxe en de kamer had een tv waar we de laptop op aan konden sluiten. Mooi, dan kunnen we vanavond ff een dvd-tje kijken. Maar eerst snel de straat op richting Fisherman's Warf. 3 jaar geleden zaten we in een buurt waarbij er erg veel zwervers waren en nu betaalden we weliswaar ietsje meer, maar we zaten perfect! Binnen 2 minuten liepen we in de gezellige drukte en gingen naar pier 39. De pier waar de zeeleuwen liggen en er overal winkeltje en restaurantjes zijn. Erg gezellig en leuk, al was het inmiddels best frisjes geworden. De voorspellingen waren slechts 16 graden, maar tot nu eigenlijk was het weer heerlijk geweest.
Uiteindelijk gingen we eten in een soort van "surf"-restaurantje. Mama aan de steak en papa aan de vis. Heerlijk gegeten en Finn hield elke keer zijn mondje open. Hij vondt het ook heerlijk. Of het nu patatjes waren of stukjes vis, het verdween allemaal zijn buik in.
Rond half negen gingen we weer naar het hotel. We kregen zowaar 3 druppels regen op ons hoofd... Nog steeds overal gezellig en in het hotel nog een CSI gekeken. Morgen weer een dag in San Francisco.

Kustroute

Vanmorgen geprobeerd om op tijd weg te gaan voor de kustroute, maar het duurde nog tot half negen eer we weg waren. Haha we hebben het in ieder geval geprobeerd. Onze eerste stop zou zijn de European Bakery in San Luis Obispo. Een Nederlandse bakkerij met heerlijke Nederlandse producten (o.a. hagelslag en ketjap… Nederlands??) en inmiddels heeft ie ook een vestiging in Canada! Daar namen we een paar heerlijke broodjes mee voor onderweg en de dag was goed begonnen.
Nu op naar het punt waar de zeeolifanten op het strand lagen. Vlakbij San Simeon. Het duurde even voordat we het zagen en we waren al bang dat we er voorbij gereden waren. Maar we zagen op tijd het bord en daar lagen ze hoor, die enorme logge kolossen die ook aardig wat kabaal konden maken. Heel fascinerend om te zien. Ook Finn vond ze interessant want hij bleef er maar naar kijken.
Na een half uurtje kijken gingen we weer verder en af en toe stopten we nog even om wat te eten en te drinken en te genieten van al die fantastische uitzichten. Wat een prachtige route is dit toch!!
Rond 4 uur kwamen we aan in Monterey en checkten we snel in om nog even een kijkje te nemen in het centrum en misschien naar het Aquarium te gaan. Gezien de tijd (het sloot om 6 uur) en de prijs besloten we dit maar niet te doen en even te wandelen in het centrum.. Daarna gingen we naar de supermarkt waar we een heerlijke verse maaltijd meenamen (je schept op en dan betaal je naar het gewicht en ik Peter moest meer betalen dan Leinie, hoe kan dat nou?) en er rekening mee hielden dat Finn ook wel iets zou lusten. Om een lang verhaal kort te maken, Finn at de helft van Peter op en ging heerlijk slapen daarna wij om een uurtje of 10 ook. Morgen naar San Francisco.

Pismo Beach

Vandaag een rit van zo'n 320 km op het programma. Het enige opstakel waar we een beetje over in zaten was weer door L.A. te moeten rijden. Via de tomtom even een kleine omweg uitgestippeld om te kijken of we de grootste drukte konden vermijden. Het eerste stuk ging erg goed, omdat we ook nu weer gebruik konden maken van de carpool strook. Uiteindelijk werd het dan toch steeds drukker, maar het bleef rijden en we kwamen er redelijk vlot doorheen.
Het landschap veranderde gelijk toen we uit het vervelende L.A. waren in heuvels, bossen en af en toe zagen we stranden en de zee. Rond lunchtijd kwamen we in Santa Barbara aan en besloten daar (net als 3 jaar terug) te stoppen, even te wandelen en te lunchen. Dit to grote vreugde van Finn, die even geen zin meer had in de auto en nu weer vanuit zijn buggy kon gaan sjansen met iedereen die em maar aankeek. Hoe vaak we nu al gehoord hebben dat ie van die “beautiful blue eyes” heeft is nu al niet meer te tellen. Zijn natuurlijk stiekem hartstikke trots.
Op de pier van Santa Barbara lekker geluncht (Finn at weer lekker mee…) en nog even op het strand gezeten.
Het was inmiddels alweer 14.00 uur geweest dus we gingen weer verder. Het bleef rustig op de weg en rond 16.00 uur kwamen we aan bij het zeer gezellige Best Western hotel. Dit vonden we 3jaar terug al leuk en dat was het nog steeds. Spullen uitgeladen en zwemspullen aan. Even het water gevoeld en dat was wel lekker, maar toch maar met Finn in het bubbelbad gaan zitten. Dat vond meneer wel lekker en wij ook alleen werden we er erg slaperig van zeg! Even eruit dus en ik ben zelfs even in het gewone zwembad gegaan om af te koelen. Finn er ook even ingezet en hij vond het prima… Even lekker gespeeld en daarna nog even op laten drogen in de zon. Heerlijk!
Rond zessen op naar het centrum van Pismo Beach en daar op zoek naar het avondmaal. Het werden Burrito’s dit keer. Goed voor de stoelgang… Deze aten we heerlijk op de pier op terwijl Finn heerlijk ingepakt lag in zijn buggy en het allemaal wel best vond. We bekeken de mooie zonsondergang en het was tijd om weer terug te gaan. Dit was een leuke en relaxte dag geweest en hopelijk volgen er meer van zulke dagen.

A(no)heim

Vandaag de relatief korte etappe naar Anaheim. We hadden geen plannen voor Disneyland dus het plan was een klein stukje door te rijden naar L.A. en Hollywood, Beverly Hills en Santa Monica te bezoeken. Het begin was echter niet goed. Een ongeluk net buiten San Diego deed ons in een file belanden en zorgde voor 20 min. oponthoud. Daarna reed het redelijk door tot Anaheim en we reden verder. Heerlijk zo'n carpoule strook (met 2 pers. of meer mag je er overheen rijden), want we razen het stilstaande verkeer voorbij. Maar dan houdt de strook op want ze zijn er aan het werk... En dan begint de file..... hele, hele lange file. Na een tijd zijn we het zat en stellen de tomtom in op Beverly Hills. We worden van de I-5 afgevoerd (wat een $%^&weg!) en gelukkig kunnen we nu iets beter doorrijden, maar het blijft superdruk.
We hebben veel tijd verloren nu en lopen een uurtje of twee langs alle luxe winkels en eten er wat. Het is wel leuk, maar we vrezen een beetje voor de terugreis richting Anaheim... Als we wegrijden begint het weer heel druk, maar we hebben er goed aan gedaan om de I-5 links te laten liggen (handig zo'n tomtom). Na een tijdje kunnen we de hele tijd gebruik blijven maken van de carpoulestrook tot aan de afslag en we rijden zo Disneyland tegemoet en recht tegenover de ingang ligt ons hotel.
Het is nogal oud en veel kamers en een wat klein zwembadje. Uiteraard veel kinderen aanwezig. De kamer echter is prima en we relaxen wat en laten Finn wat rusten.
Om half zeven stappen we weer in de auto om naar Angels stadium te rijden. We gaan naar de Anaheim Angels tegen de Texas Rangers. We hadden het zo gevonden en parkeren kostte slechts $5. De kaartjes $16 p.p. dat viel dus allemaal mee. Wat ook mee viel was dat de buggy mee naar binnen mocht en we kregen zelfs invalide plekken waardoor Finn lekker in de buggy kon slapen terwijl wij honkbal keken. Goed geregeld! Daar lekker gegeten en na 6 innings (stand 8-1 voor de uitploeg, de Texas Rangers... met 2 homeruns van Andrew Jones (geboren Antilliaan en ooit uitkomend voor het Nederlands team...) gingen we weer weg. Om half 10 kwamen we weer bij het hotel en werd er vuurwerk in Disneyland afgestoken. Om 22.00 slapen, want morgen gaan we naar Pismo Beach.. Maar bah eerst weer een stuk, langs en door L.A. Veels te drukke en vervelende stad....

San Diego

Vandaag een dag San Diego op het programma. Na een zelf gemaakt ontbijt rijden we naar de stad en parkeren de auto precies op dezelfde plek als 3 jaar terug, Wat een toeval. We zijn er al vroeg en het is nog erg rustig. We lopen via het honkbal stadion naar de waterkant en de zon schijnt heerlijk. Goed smeren dus.
Het is lekker langs het water en we komen langs mooie uitzichten, winkeltjes, parkjes en vliegdekschepen. Erg leuk allemaal. We lopen richting Little Italy,waar we een heerlijke pizza met zijn 3-en eten. Daarna naar het gaslampquarter waar we nog wat winkels bekijken. We merken dat onze voeten en Finn moe worden en besluiten naar het hotel te gaan. Eerst nog even langs de supermarkt waar we ons avondeten kopen.
Na het eten is het al bijna 8 uur en gaat Finn slapen en lezen en computeren wij nog wat. Leuke en relaxte dag was dit. Morgen via L.A. naar Anaheim

Happy Birthday at Seaworld

Vanochtend was het dan zo ver. Wat is de tijd toch snel gegaan. Finn viert zijn eerste verjaardag. Ter gelegenheid hebben we zijn bedje versiert en mag ie een stukje taart. En als toetje gaan we vandaag naar seaworld. Wow en dan ben je pas 1….
Na deze kleine, maar heugelijke gebeurtenis rijden we snel naar de plaatselijke supermarkt om wat boodschapjes te doen en moeten dan weer terug naar het hotel, want we zijn wat vergeten. We denken dat we de eerste shamu (de orca) show van 11.00 uur niet meer halen, maar het is redelijk rustig nog en om iets voor elven zijn we binnen en kunnen gelijk gaan zitten voor de eerste show.
Goed begin dus en het weer wordt steeds beter en lekkerder. Finn vindt het allemaal prima en vermaakt zich goed. Uiteindelijk zien we de show van Shamu nog een keer en ook de dolfijnen show en eten een prima lunch bij de Italiaan op het park. We besluiten om 16.00 uur terug te gaan om Finn te laten slapen, want rond half negen willen we er weer zijn om op tijd te zijn voor de avondshow van Shamu met zijn lichten en effecten. En natuurlijk de afsluitende vuurwerkshow boven het park. Snel nog een mini Shamu knufel gekocht voor Finnie en terug naar de auto.
Dit lukt allemaal en rond elf uur zijn we weer in het hotel na een zeer geslaagde eerste verjaardag van Finn.

Lang(zam)e rit

Vandaag vroeg opgestaan want we hadden gelijk de langste etappe voor de boeg, van Las Vegas naar San Diego, zo’n 520 km snelweg. Het is zondag en dus verwachten we niet veel verkeer en hopen dat we lekker door kunnen blazen en misschien hebben we dan nog tijd over vandaag. Snel ontbijtje gepakt en voor 9-en zaten we op de weg. Geen scenic route maar gewoon alleen maar snelweg. Finn viel snel in slaap en het begon lekker, maar al snel kwamen we in de file. Op de andere rijbaan richting Vegas stond een auto in de fik en heel Californië had besloten om vandaag weer naar huis te gaan. Zeer druk op de weg en soms zelfs file… Dat schoot dus niet op.
In Barstow even wat boodschapjes gedaan en Finn eten gegeven. We moesten nog 270 km dus we gingen snel weer verder. Maar het bleef druk en de weg bleef saai. Finn wilde niet meer slapen en de laatste 30 min. bleef ie maar jengelen. Logisch; hij was het zitten zat en wilde spelen. Normaal als je zo’n lange rit maakt dan is de omgeving mooi en stap je vaak uit om te kijken en kan je Finn ook even laten uitrazen. Nu ging dat even niet.
Uiteindelijk kwamen we dan toch aan bij de Comfort Suites in San Diego na overigens 1 km voor de finish nog even verkeerd te zijn gereden en 3 km om moesten rijden… Leuk hotel, vriendelijke bediening en leuke kamer (met apart zitgedeelte). We lieten Finn even lekker uitrazen en zelf waren we ook wel even aan iets anders toe dan de auto (die overigens fantastisch rijdt hoor!).
Even naar een winkelcentrum gereden en geprobeerd om iets van eten te scoren. Voor Finn hadden we nog eten, maar wij gingen naar de afhaal steakhouse .. Oftewijl je stake en je spareribs lekker mee in een zakje en op de kamer opeten. Het smaakte goed en Finn kon gaan slapen. Wij sliepen 5 min. later ook.. Morgen wordt Finn 1. De tijd vliegt…………….

shop 'till u drop

De Biologische klok van Leinie was vanmorgen om 04.00 alweer volop aan het werken. Geen slaap meer dus. Ik heb nog geprobeerd om wat langer te slapen, maar 0ok bij mij ging om 05.00 het licht aan. Blogje geschreven en wat gelezen en om 06.00 werd ons kleine monster wakker.
Besloten om alles in orde te maken (douchen, aankleden, Finn verschonen en aankleden) en om 08.00 stonden we bij Starbucks om een broodje te halen en we konden op pad gaan, We reden naar het bekende “Welcome to Las Vegas” bord, waar tegenwoordig een parkeerplaats is voor alle touristen om er een leuke foto te maken. We hadden zeker 10 min. het rijk alleen en konden leuke plaatsjes schieten.
We wilden eigenlijk gaan zwemmen vandaag met Finn en ’s middags gaan shoppen, maar omdat de temperatuur nu nog aangenaam was besloten we dit om te draaien. Dus werd koers gezet naar het outlet center. Dit keer de openlucht versie, vlakbij downtown. Daar aangekomen was alles net open en konden we rustig beginnen. Om een lang verhaal kort te maken: zo’n 4 uurtjes later waren we bijna $600 armer en hadden we lamme armen van de tasjes. Wat een supersale! Met soms belachelijke prijzen! Dat kan je dan niet laten liggen he? Oh ja, niet alles is voor Finn hoor, zelf hebben we ook nog wat gekocht. Zie hier het resultaat op de foto.
Zeer voldaan gaan we weer naar ons hotel en na even kort te hebben uitgerust, gaan we naar het zwembad. Leuk muziekje en gezellige sfeer. Hoewel de temperatuur van het water heerlijk was, vond meneer Finn het nog te koud en vond ie het pas leuk toen ie in het zeer hete bubbelbad mocht….. Leinie pikte haar uurtje zon mee en zo gingen we weer voldaan naar de kamer.
Vroeg eten vandaag want we wilden wel even de strip op voor het vuurwerk van the 4th of july. Dat eten ging prima maar dat vuurwerk was een flop… Er zou vuurwerk zijn bij Mandalay Bay, maar waar iedereen op de strip vol verwachting naar boven keek werd het vuurwerk er achter afgestoken en zag je slechts kleine stukjes. Ach ja, dan maar weer naar de kamer en op tijd naar bed. Morgen de lange rit naar San Diego.

De eerste echte vakantiedag

Vannacht ging het boven verwachting goed. We waren gisteravond snel in slaap gevallen en de eerste keer dat ik wakker werd was het pas 00.30.. Oei, dat is wel erg vroeg. Even omdraaien dus, maar om 2.00 uur werd onze Finn wakker. En dan bedoel ik ook: klaarwakker. Vrolijk krijsend stond ie in zijn bedje en de dag kon beginnen voor em. Wij waren ook wakker dus. Snel gaven we em wat te eten en om 2.30 uur sliep ie alweer. Wij draaiden ons ook snel om en we wisten het te rekken tot 5.30 en Finn tot 06.00. Dat was een mooie meevaller. We zitten gelijk in een redelijk goed ritme.
Uiteindelijk duurt het dan toch nog tot een uurtje of 8 dat we zijn gaan ontbijten. We kwamen er achter dat we eigenlijk al zo’n 16 uur niet gegeten hadden… (Finn overigens wel hoor ;)) Veeeeeel te lang geleden dus. Goed ontbijt genomen en gingen de auto ophalen bij het vliegveld. Taxi genomen en een uurtje later stond er een ietwat vreemde maar toch weer speciale en met de meeste laadruimte, een robuuste Toyots FJ Cruiser met autostoeltje voor ons klaar. Tomtom aanzetten en die stuurde ons naar een Walmart supercenter. Wat is dat? Ok, neem een hele grote Gamma of Paxis, en dan 3 x zo groot, tel daarbij op een hele grote Albert Heijn of zo en doe die ook 3 maal zo groot, en neem iets van een Zeeman of zo en doe die 10 maal zo groot en neem dan ook nog een blokker en doe die ook maar 4 keer zo groot en dan heb je de helft van een Walmart supercenter… haha OK ik geef toe, niet de helft maar ongelooflijk groot dus.
Daar schaffen we de belangrijke dingen aan: Spullen voor Finn (luiers, eten, shampoo, kinderstoeltje) en de eerste boodschappen en een coolbox. Dar komen we de vakantie wel mee door. Daarna door gereden terug naar ons hotel. De tomtom doet zijn werk goed, maar ik merk dat we hier nu alweer voor de derde keer zijn. IK heb steeds minder de tomtom nodig en weet de meeste zaken wel te vinden.
Ondertussen willen we van alles, maar we zijn alle drie nog wel moe. We besluiten om 13.00 uur even te gaan slapen, maar dat even worden uiteindelijk 4 uur. We maken Finn wakker, want we zullen toch moeten avond eten en proberen in een goed ritme te komen en te blijven. Uiteindelijk gaan we om 18.00 uur naar de outlet center aan het einde van de Strip. Met ietwat slaperige hoofden beperken we de schade behoorlijk tot wat shirts voor Peter en een polo voor Finn. We eten wat er plaatse en om 21.00 uur parkeren we bij ons hotel. We lopen nog een stuk over de zeer gezellige en lekker warme Strip en moe maar voldaan zijn we iets voor 23.00 weer op de kamer. Vanaf het moment dat we wegreden bij het outlet center tot in de kamer sliep Finn. We geven em nog een melkie en we gaan alle drie slapen. Dat dachten we… Finn was klaarwakker geworden en ging steeds staan in zijn bedje. Mama besloot dat Finn even bij haar mocht liggen en daar bleef meneer liggen tot de volgende ochtend 06.00 uur……

drama in Chicago

Eindelijk is het dan zo ver. De dag is aangebroken om te gaan vertrekken naar Amerika. De laatste dagen verlopen op zijn zachts gezegd hectisch.. Zo veel te regelen en zo veel te doen nog. We maken enkele lange dagen en Finn ook. Al lijkt die er maar weinig last van te hebben.
Donderdagochtend en om 05.30 uur gaat de wekker. Alles ligt ingepakt in de auto of staat klaar om meegenomen te worden. Moet dus een makkie worden om de trein te gaan halen. Denken wij…….
Toch is het al bijna tegen half 7 als we wegrijden. Hoe doen we dat toch??????.... Maar toch proberen om de rechtstreeks trein van 6.56 te halen. Via de rondweg gereden en oei….. is dat slim?? Snel Marjolein afgezet en doorrijden naar opa en oma. Sleutels en papieren in de bus mikken en rennen naar het station (de conditie valt tegen zeg…) Daar heeft Lein al kaartjes gehaald en we haasten ons naar boven want de trein komt aanrollen. En dat haasten is op zich best een prestatie met 2 rugzakken, een babybedje, een verzorgingstas, een fototas, een laptoptas en een reistas en niet te vergeten Finn in zijn buggy. Maar we gaan het halen…………….. NEE!! De portemonnee valt uit de tas en alle pasjes liggen op de grond. Eenmaal alles opgeraapt klinkt het fluitje en tergend langzaam rijdt de trein weg. Gestrand op 10m. Maar dat je nog korter kunt stranden zou later pas blijken……
De trein van 07.15 wordt het nu en we komen nu nog wel op tijd op schiphol, maar we moeten overstappen en erg veel tijd om eventueel een bedje voor Finn in het vliegtuig te regelen is er nu niet meer. Die plekken zullen nu wel vergeven zijn… Desondanks gaat de treinreis soepel en het overstappen ook (er bestaan nog behulpzame mensen!) en we staan om ongeveer 8 uur bij de juiste balie. En warempel helemaal niet druk nog. De balie is zelfs nog niet open…. Die gaat even later open en zou het lukken dan?? We zijn snel aan de beurt en we worden FANTASTISCH geholpen. We krijgen plekken vooraan in Economy plus (kosten $104 p.p.) met een babybedje en het kost ons niets. Zelfs een kleine onduidelijkheid voor Finn wordt perfect verholpen en alles lijkt helemaal goed te komen. United airlines jongens, die maatschappij moet je hebben. Geweldige service hier op schiphol!!
Lekker ontbijten en rondlopen en de tijd vliegt. 10 uur bij de gate. De gebruikelijke vraagjes beantwoorden en we lopen keurig op tijd het vliegtuig in. Goede plekken en voldoende ruimte. Keurig op tijd stijgen we op en niet veel later krijgen we keurig een bedje en de reis begint dus toch nog goed! Alles verloopt soepel en Finn slaapt 2 x in zijn bedje en is vrolijk en uitgeslapen en zeuren doet ie nauwelijks. Voordat we het door hebben landen we na iets meer dan 8 uur en 45 min. te zijn ingelopen op Chigaco O’Hare airport. Vrolijk lopen we de ons naderende ellende tegemoet al weten we dat op dat moment nog niet……….
Dat is even schrikken.. Er staat een mega rij voor de douane en toen al wisten we dat de 2 uur die we hebben om over te stappen krap worden, maar met een uur moet het wel lukken, meestal…………. Ongeveer 50 balies hebben ze daar maar meer als de helft wordt niet bemand dus het verloopt traag, zeeeeeer traag.. We worden nog 3 x in een andere rij geplaatst en dat levert alleen maar tijdsverlies op. Dan eindelijk worden we in een rij gezet waar we gelijk aan de beurt zijn. Yes! Wait at the line zegt de chagerijn. 5 more minutes… gvd uiteindelijk waren we ergens anders gelijk aan de beurt geweest al lang. De man ging vrolijk weg kwam laat pas weer terug en ging nog vrolijk ff zijn balie schoon staan maken. Het werd steeds gekker hier. Eindelijk waren we er door heen. De bagage konden we zo pakken. Snel en al rennend door customs. Snel de bagage op een andere band gezet en met de trein naar terminal 1. Dat ging allemaal heel vlot. Zouden we het halen? De trein uitgerend en … nee he… weer een rij. Alle handbagage werd gecheckt. Dit was echt een drama. Stel chagrijnen daar alles werd tot in den treuren gecheckt. Zelfs het lege tasje en de wielen van de buggy aan toe. Dit was de nekslag. We waren bij gate B1 en moesten naar B20. Geen tijd om Finn in te laden en al rennend naar de gate. Daar bezweet aangekomen zien we dat er nog mensen naar binnen lopen. 5 meter voor ons en we roepen nog: wij willen ook. We schreeuwen zelf en de @#$%^&* wij… eeeeh vrouw, nee beter gezegd, stom stuk vreten (zo dat lucht op!) gooit gewoon de deur voor onze neus dicht!!! Ik ontplof nu. Om een lang verhaal kort te maken> Om niet in een afgelegen Chicago gevangenis terecht te komen ben ik elders gaan staan om af te koelen.
We werden overgeboekt op de vlucht van 18.05 uur. Lekker is dat. Weer 3 uur wachten en het was dan ook begrijpelijk dat onze kleine Finn even in protest kwam. Dan geven we em maar wat te eten. Gelukkig valt ie na iets meer als een uur in slaap en moeten wij nog bijna 2 uur wachten. Na lang wachten is het zo ver. We lopen naar de gate en ja hoor iemand gaat omroepen dat we kunnen gaan boarden. Maar nee he…….. Er schijnt turbulentie geweest te zijn op de vorige vlucht van dit toestel en nu is het toestel een puinhoop…. Waarschijnlijk duurt het wel een minuut of 20 tot 30. Dat kan er ook nog wel bij. Dan opeens komt er goed nieuws: het vliegtuig is schoon en alles is gechecked en de piloot etc is allemaal aan boord, we missen nu alleen nog een steward die verslag is gaan uitbrengen. Om de volgende 40 min en een heleboel vloeken over te slaan, de steward kwam er aan kakken en we gingen om 7.30 uur de lucht in. Vertraging inmiddels dus opgelopen tot 4 en half uur…..
Finn slaapt prima door en de vlucht ging probleemloos. Binnen no-time staan we bij de bagageband en zien we onze bagage staan bij de achtergebleven sectie. Die was dus wel meegekomen met de vorige vlucht….. We werden er bijna weer kwaad om. We zijn dus echt genept daar in Chiaco! We zijn te moe om de auto te halen en nemen een verstandig besluit. We stappen in de taxi naar het Excalibur hotel en zijn daar om 22.15 uur Vegas tijd ipv de geplande 17.30 uur……….. Maar goed, we zijn er! We zijn te moe om te eten en Finn gaat na zijn melkie ook lekker slapen. Morgen vast een betere dag.